Bir Yudum Mutluluk

Bundan 3 yıl kadar önce deli gibi etamin yaptığım dönemlerde,çarşıya her inişimde elimde küçücük bir poşetle dönerdim eve. Annem bu ne dediği zaman bi torba mutluluk aldım derdim. İçi etamin ipleriyle dolu olurdu o torbanın. Ve benim içimde kıpır kıpır olurdu. Terapinin allahıydı o ipler benim için. 

Zaman geçti,zevkler hevesler değişti. Geçen seneki mutluluk sebeplerim farklıydı,bu senekiler farklı. Haa,etamin iplerimin verdiği hazzı hiçbir şey vermiyor o ayrı! Artık o dönem nasıl sıyırdıysam kafayı eheheh ip aldım,ip aldım yuppi diye dolanıyodum iki gün. Şimdi scrapbook malzemeleri benzer bir haz vermeye başladı bana. Yalnız tabi sıkıntı şu an sadece alarak mutlu olmam. Henüz bi cacıl yapmış değilim. Alıyorum,mutlu oluyorum,bir kenara kaldırıyorum. Üstelik bu haz anı çok da kısa sürüyo. Ya kafayı yeterinc yememişim bu ara ya kırtasiye malzemeleri o kadar güce sahip değil. Neyse özetle yemi cicilerim geldi cuma günü:) karşınızda tchibo'dan bir yudum mutluluğum...

 

Bu düz renk olanlar dosya kağıdı gibi çıkacak diye çok korkmuştum ama elişi kartonu kıvamında çıktı allahtan. Üstteki desenliler de baya baya kalın karton. Neyse işte kap kağıtlarım,yeni cici kartonlarım falan derken bu haftayı da atlattım. Ha bana kaça maloldu bu mutluluk derseniz ben de size visa kart reklamı kıvamında cevap veririm: kafaya taktığın bir şeyi almanın mutluluğu....Paha biçilemez:)) 

Hepinize iyi pazarlar:)))